Huisarts of verpleegkundige zijn in Suriname
Het gezondheidscentrum in het Surinaamse Brownsweg is niet te vergelijken met de gemiddelde huisartsenpraktijk in Nederland, zoveel werd wel duidelijk uit het boeiende referaat dat Roelf en Froukje Sikkema woensdag 15 oktober hielden voor Berkumse belangstellenden.
Als arts was Roelf verantwoordelijk voor 7000 patiënten die vaak op moeilijk bereikbare plekken woonden. Ook was hij de enige dokter ter plekke, wat betekent 24 uur per dag ‘aanstaan’ en dat over een periode van 167 dagen.
Je moet een allrounder zijn, want naast kwalen waar Nederlanders ook mee te kampen hebben, word je daar als arts geconfronteerd met huidziektes die gerelateerd zijn aan het tropische klimaat in een moerasachtige omgeving.
Het is ook het gebied waar goud gedolven wordt, soms illegaal, wat kan leiden tot ruzies die ontaarden in steek- en schietpartijen. Roelf liet een aantal indrukwekkende foto’s zien van snij- en schotwonden. Als arts in de eerstelijnszorg ben je dan aan zet voor eerste hulp en doorverwijzing naar het Diakonessenhuis in Paramaribo.
Voor alle facetten van het beroep van huisarts ben je op een dergelijke post verantwoordelijk.
Hoogtepunt was voor Roelf de geboorte van een tweeling, maar je bent daar ook Arboarts, aanspreekpunt voor patiënten met psychische problemen en er wordt van je verwacht dat je je inzet voor preventie, want bijvoorbeeld een ziekte als HIV komt daar nog veelvuldig voor.
In Nederland kenden we vroeger de apotheekhoudende huisarts, deze situatie bestaat in Suriname nog steeds, echter veel medicijnen zijn niet op voorraad en kunnen dus niet geleverd worden aan mensen die ze dringend nodig hebben.
Een foto die indruk maakte was die van Froukje, als verpleegkundige. Zij zat lijsten over te schrijven met namen van patiënten. In de hele praktijk was slechts één krakkemikkige computer.
Waarom haal je jezelf als arts en verpleegkundige al dit werk op de hals, kun je niet beter van je pensioen genieten op je mooie stekkie op Terschelling? De familie Sikkema maakte hierin toch een andere afweging. Als christen wil je je inzetten voor je naaste dichtbij en ver weg en als je bijna veertig jaar als arts hebt gewerkt en je hebt nog energie om even door te gaan, dan kun je nog meer betekenen voor je hulpbehoevende medemens, zeker wanneer die in Suriname woont.
Vanuit deze drijfveren hebben Roelf en Froukje dit werk gedaan, wat ook een verrijking was voor hun eigen leven. Je doet nieuwe ervaringen op als arts of verpleegkundige, je maakt nieuwe vrienden, want ook dat is gebeurd en je blik op de wereld wordt ruimer.
Het was een prachtig verhaal waar dit stukje maar een korte samenvatting van is.
Roelf en Froukje, nogmaals bedankt voor deze boeiende middag.
Henk Overweg